Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
dubhéitheach
dubhfhocal
dúbla
dúbláil
dúblálaí
dúch
dúchan
dúchas
dúchéalacan
dúcheist
dúchíos
dúchríoch
dúchroíoch
dúdaire
dúdóg
dufair
duga
dugaire
dúgheimhreadh
dúghorm
duibhe
duibheaca
duibheacúil
dúchas fir1 ceart nó buannacht shinsearach; ceart oidhreachta; eastát sinsearach (seilbh a fháil ar do dhúchas); d'áit nó do thír féin (filleadh ar do dhúchas); muintearas, cóngas (ní dár ndúchas iad); oidhreacht, luí nó claonadh nádúrtha (tá an t-éitheach sa dúchas aige); staid nádúrtha nó fiáin, fiántas (madra dúchais); a tháinig ó shinsear (ceart dúchais, teanga dhúchais) ► dúchasach aid1
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
sórt, saghas (an cineál cainte a bhíonn air); dúchas, mianach (tá cineál an cheoil ann; talamh a thabhairt chun cineáil); (le bia, deoch) sócamas, cóir speisialta; clann (Cineál Eoghain)
claonadh (diall le dúchas, ó dhúchas)
áit nó tír dhúchais; talamh, eastát; réigiún, taobh tíre, ceantar; mórán (an dúiche daoine, airgid etc.)
dlíthe dúchais na hÉireann anallód
an leacht dearg a ritheann trí na cuislí sa chorp; ár nó doirteadh fola (beidh fuil ann); aigne, mothúchán (bheith tógtha san fhuil); miotal, sprid (má tá aon deoir fola ionat); mianach, dúchas (fuil uasal Gael)
dúchas sa duine nó san ainmhí rudaí áirithe a déanamh astu féin gan mhúineadh gan foghlaim (ar nós mar atá éin óga in ann eitilt)
rud a fhaightear le huacht; rud a bhfuil ceart ag duine air nó chuige, dúchas, atharthacht
fear atá ina cheann ar thír agus a thagann in oidhreacht a theidil le ceart dúchais; Dia (Rí na Glóire); scoth, plúr (is é rí na bhfear é); cárta imeartha a bhfuil pictiúr rí air (rí triuf, rí muileata)
cáilíocht i nádúr duine; mianach, bua (tréithe dúchais, pearsanta, duine); éacht (tá tréithe déanta aige); cleas (cuir uait na tréithe)
