Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
aithrí
aithríoch
aithris
aithriúil
áitithe
áititheach
áititheoir
áitiú
áitiúil
áitreabh
áitreabhach
áitritheoir
áitriú
áivé
ál
ala
alabhog
alabhreac
áladh
álainn
aláram
albam
albastar
Seans gur foirm é áitiú de:
áitigh »
áitiú fir sealbhú (áitribh etc.); díriú ar (obair etc.); aighneas, argóint; cur i bhfeidhm in argóint (rud a áitiú ar dhuine)
TORTHAÍ GAOLMHARA
SAN FHOCLÓIR BEAG
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
áitiú déanta ar; críochnaithe, corónta (rógaire áitithe)
argóint (ag pléadáil faoi chúrsaí talún); áitiú (cás a phléadáil; pléadáil ciontach)
úinéireacht, buannacht (níl pingin ar, i, mo sheilbh); lonnú, áitiú (cé atá i seilbh na feirme anois); sealúchas, maoin, eastát (sealbha saolta)
druidim le, tarraingt ar; tacú le (thaobhaigh sé leis, lena thuairim); luí isteach le (ag taobhú leis an ól); dul in iontaoibh (thaobhaigh sé a rún léi); tathant, áitiú (thaobhaigh sé liom gan é a dhéanamh)
áitiú, tathant
