Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
bánmhuinceach
bann
bánn
banna
bánna
bannach
bannadóir
bannaí
bannaigh
ban-naomh
bannóg
bannóir
bannú
bánóg
banógh
banóglach
banoide
banoidhre
banóirseach
banóstach
banphrióir
banphrionsa
banphríosúnach
Seans gur foirm é bannaí de:
banna »
·
bannaigh »
bannaí1, m. (gs. ~, pl. -aithe).Const: Bond, binding-stone.
bannaí2 :banna1,2.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Dul i mbannaí ar dhuine, to go bail for s.o.
~í (síochána), a chur ar dhuine; duine a chur faoi bhannaí, to bind s.o. over (to the peace).
~í leanúnacha, continuing bail.
Duine a ligean amach ar ~í, to release s.o. on bail.
~í a bhriseadh, to jump bail.
~í béil a thabhairt le rud, to give one’s word for sth.
~í pósta, marriage banns.
Bannaí bisigh, premium bonds.
Bhris sé a bhannaí, he broke bail.
~eadh amach ar bannaí é, he was let out on bail.
Chuaigh sé i mbannaí orm, he went bail for me.
