Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
briathrachas
briathraíocht
bríb
bríbhéir
bríbhéireacht
bric
brice
bríce
bríceadóir
bríceadóireacht
bricfeasta
bríche
bricín
brícín
bricíneach
brícléir
bricliath
bríd
brídeach
brideog
brídeog
brígh
brille
bríce1, m. (gs. ~, pl. -cí). 1. Brick. ~ tine, fire-brick. 2. ~ (aráin), brick-shaped loaf. (Var:bríc f)
bríce2, s. (In phrase) Dar ~! By Jove!
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Rud a dhéanamh as cré, snáth, brící, píosaí adhmaid, to make sth. from clay, yarn, bricks, pieces of wood.
~ cloiche, brící, adóibe, fód, stone, brick, adobe, earthen, wall.
Balla, bríce, pláta, ~, broken wall, brick, plate.
~ bhrící, brick-earth.
~ brící, cloch, course of bricks, of stones (in building).
~ (brící, cloch) a chur, to lay a course (of bricks, of stone).
~ déanta brící, brickmaker.
Brící, cáblaí, a ~an, to lay bricks, cables.
~ brící, coincréite, cloiche, brick-, concrete-, stone-, nogging.
~ brící, bricklayer.
~ brící, course of bricks.
