Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
deor
deora
deorach
deoracha
deorachtach
deoradhach
deoradradh
deoraí
deoraíl
deoraíoch
deoraíocht
deorán
deoranta
deorantacht
deorfadhach
deorfaíoch
deorfartach
deorn
deortan
deorúil
deosadán
deotratonach
deotrón
Seans gur foirm é deoraí de:
deorach »
deoraí1, m. (gs. ~, pl. -aithe). 1. Stranger, wanderer; exile. Aíocht don ~, hospitality for the stranger. Filleadh an ~, the wanderer’s return. Bhí sé ina dheoraí eatarthu, he was (like) a stranger among them. ~ Dé, pilgrim. 2. Aloof, lonely, person; pitiable person. 3. (In phrases) Ní raibh ~, duine ná ~, ~ an bhéil bheo, ann, there wasn’t a soul there. (Var: deora(i)dh m)
deoraí2, m. (gs. ~, pl. -aithe). Ich: (John) Dory.
deoraí3, gsf. & comp. of deorach1,2.
deoraí4 : deora1.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ deoraí, ladrainn, ‘stranger’s, robber’s, hand,’ death.
