Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
neamhchinnteachas
neamhchinnteacht
neamhchinntí
neamhchinntíoch
neamhchinntithe
neamhchinntitheacht
neamhchion
neamhchiontach
neamhchiontacht
neamhchiorcad
neamhchlaon
neamhchlaonta
neamhchlaontacht
neamhchlé
neamhchleachtach
neamhchleachtadh
neamhchloíte
neamhchodladh
neamhchodlatach
neamhchoigilteach
neamhchoimhéadach
neamhchoimisiúnta
neamhchoinneálach
neamhchiontach1, m. (gs. & npl. -aigh, gpl. ~). Innocent, guiltless, person; non-transgressor.
neamhchiontach2, a1. Not guilty, guiltless, innocent.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Cion an chiontaigh ar an neamhchiontach, the innocent suffers for the crimes of the wicked.
