Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
cionroinnt
cionsiocair
cionstar
cionta
ciontach
ciontacht
ciontaí
ciontaigh
ciontanach
ciontóir
ciontú
cionúil
ciopánta
cíopróp
cíor
cíorabúca
cíorac
cíorach
cíoracha
cíoradh
cíoradóir
cíoraigh
cíoráil
ciontaigh could be a grammatical form of:
ciontach »
ciontaigh1, v.t. & i. 1. Blame, accuse. Tú féin a chiontú, to accuse oneself, to confess (one’s sins). Ag ciontú a chomharsan, accusing his neighbour. 2. Convict. Duine a chiontú i gcoir, to convict s.o. of a crime. 3. Transgress, offend. Ciontú in aghaidh, to offend against. Ciontú le, to have illicit sexual intercourse with.
ciontaigh2. 1 : ciontach1. 2. gsm. of ciontach2.
