Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
músc
muscach
múscach
muscaed
muscaedaíocht
muscaedóir
múscaí
muscail
múscail
múscailt
múscailteach
múscailteacht
muscaire
muscalach
múscán
múscánta
musc-chaor
muscdhamh
muscfhia
muscfhíon
muscfhrancach
musclacha
muscladh
muscail1, f. (gs. ~e, pl. ~í). Muscle.
múscail, v.t. & i. (pres. -claíonn, vn. ~t). Wake, awake. 1. ~t (as do chodladh), to awaken (from sleep). Duine a mhúscailt (as a chodladh), to wake s.o. (from sleep). Bheith ~te, to be awake. Bhí sé ina luí ~te, he was lying awake. Nuair a mhúscail mé ar maidin, when I woke in the morning. 2. ~ (suas) thú féin, wake, stir, yourself up. ~ do mhisneach, rouse your courage. Spéis a mhúscailt i rud, to excite interest in sth. Dóchas a mhúscailt i nduine, to raise s.o.’s hopes. Faltanas a mhúscailt, to stir up enmity. Ná ~ a bhfuil san áit, don’t wake up the whole place. Mhúsclódh sé na mairbh, it would waken the dead. (Var: muscail2)
