Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
full-page
full-rigged
full-size
full-stop
full-throated
full-time
fully-fashioned
fulminate
fulness
fulsome
fulsomeness
fulvous
fumble
fumbler
fumbling
fume
fume-chamber
fumigate
fumigation
fumitory
fun
funambulist
function
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
fulminate »
fulminate1, s. Fulmanáit f.
fulminate2, 1 v.i. Splancann, bladhmann, pléascann. 2 v.tr. & i.Ecc: Fógraím, bagraím (coinnealbhá). F: To fulminate against s.o., eascainí agus achasáin a raideadh le duine, bheith ag díbliú ar dhuine.
