Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
beangán
beangú
beann
beannach
beannacht
beannachtach
beannaíocht
beannaithe
beannaitheoir
beannú
beár
béar
bearach
bearbóir
bearna
bearnas
bearnú
bearradh
bearrán
bearránach
bearrthóir
beart
beartach
Seans gur foirm é beannaithe de:
beannaigh »
·
beannú »
beannaithe aid3 naofa
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
naomhú; beannacht a chur ar dhuine nó ar rud; a dhéanamh naofa nó beannaithe (ag beannú na habhlainne); focal nó geáitse muintearais a chur le duine (ní bheannódh sé dom)
a bhaineann le Dia, cosúil le Dia; naofa, beannaithe
rud beannaithe; coróin; leabhar, móid shollúnta (mar a thugtar i gcúirt dlí); mallacht, eascaine (mionnaí móra)
naomhaithe, beannaithe; atá ina naomh (Pádraig Naofa); cráifeach, diaganta (duine naofa); a bhaineann go speisialta le hadhradh Dé (áit naofa)
mí-úsáid ar rud nó áit bheannaithe, ar nós briseadh isteach in eaglais agus rudaí beannaithe a ghoid nó a bhriseadh
pearsa in ord beannaithe a bhfuil údarás aige seirbhísí eaglasta agus sacraimintí a riar; duine den chléir, ministir
áit naofa; an chuid is beannaithe d'eaglais nó de theampall
